Wniesienie przez pracownika odwołania od wypowiedzenia (wystąpienie z roszczeniami z tytułu naruszającego prawo wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 45 § 1 k.p.) nie jest warunkiem zasądzenia na jego rzecz odszkodowania z art. 18(3d) k.p. z tytułu dyskryminującej przyczyny wypowiedzenia lub dyskryminującej przyczyny wyboru pracownika do zwolnienia z pracy.
Oznacza to, pracownik może dochodzić roszczeń z tytułu dyskryminującej przyczyny wypowiedzenia lub wyboru pracownika do zwolnienia z pracy nawet jeśli nie zakwestionuje wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 45 par. 1 k.p.
Zdaniem Sądu Najwyższego, są to dwa całkowicie różne roszczenia o różnych podstawach prawnych, przy czym nawet metodologia rozpoznawania tych spraw jest inna.
Warto przy tej okazji przypomnieć, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 27 listopada 2007 r. o sygn. SK 18/05 uznał niekonstytucyjność art. 58 k.p. w zakresie, w którym wyłącza on możliwość domagania się odszkodowania przekraczającego wysokość kodeksowego ryczałtu.
